- zderzyć się
- сов.столкну́ться
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
zderzyć się
Смотреть что такое "zderzyć się" в других словарях:
zderzyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zderzać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zderzyć się — dk VIb, zderzyć sięrzę się, zderzyć sięrzysz się, zderz się, zderzyć sięrzył się zderzać się ndk I, zderzyć sięam się, zderzyć sięasz się, zderzyć sięają się, zderzyć sięaj się, zderzyć sięał się «uderzyć o siebie, wpaść na siebie z pewną siłą»… … Słownik języka polskiego
zderzać się — → zderzyć się … Słownik języka polskiego
zderzać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zderzać sięam się, zderzać sięa się, zderzać sięają się {{/stl 8}}– zderzyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zderzać sięrzę się, zderzać sięrzy się {{/stl 8}}{{stl 7}} poruszając się, uderzać o siebie, wpadać na … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stuknąć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}stukać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}stuknąć się II {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wpaść na siebie, uderzyć o siebie nawzajem; zderzyć się, puknąć się :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
wpaść — dk Vc, wpadnę, wpadniesz, wpadnij, wpadł, wpadłszy wpadać ndk I, wpaśćam, wpaśćasz, wpaśćają, wpaśćaj, wpaśćał 1. «padając, lecąc zagłębić się w coś, trafić, dostać się do wnętrza czegoś» Wpaść do wody, do rzeki. Wpaść do dołu, w dół. Wpadł po… … Słownik języka polskiego
rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… … Słownik języka polskiego
z- — (w wyrazach, których tematy rozpoczynają się na samogłoskę lub spółgłoskę dźwięczną, a także na s, sz, h, np. zbieleć, zżąć, zsuwać, zszywać, zheblować) 1. «przedrostek nadający aspekt dokonaności czasownikom niedokonanym, np. zanalizować,… … Słownik języka polskiego
zetrzeć — dk XI, zetrzećtrę, zetrzećtrzesz, zetrzećtrzyj, starł, starty, starłszy ścierać ndk I, zetrzećam, zetrzećasz, zetrzećają, zetrzećaj, zetrzećał, zetrzećany 1. «usunąć z czegoś zewnętrzną warstwę przez pocieranie czymś twardym, szorstkim,… … Słownik języka polskiego
stuknąć — dk Va, stuknąćnę, stuknąćniesz, stuknąćnij, stuknąćnął, stuknąćnęła, stuknąćnęli, stuknąćnąwszy, stuknąćnięty 1. forma dk czas. stukać (p.) 2. pot. «uderzyć kogoś; uderzyć w coś, o coś; walnąć» Tramwaj go stuknął. Samochód stuknął w latarnię. ◊… … Słownik języka polskiego
